رای مزلو، خودشکوفایی در حال تبدیل شدن به بهترین پتانسیل شما بود تا آن چیزی باشید که می& توانید باشید. بسیاری از ما آرزوی آن& ها را داریم، اگرچه تعداد کمی به آن دست می& یابند؛ و شما می& توانید استدلال کنید که کسانی که به سطح خودشکوفایی می& رسند دائماً در حال ایجاد زمینه& های جدید موفقیت هستند.

واقعیت این است که موفق& ترین افراد در جهان کسانی هستند که در زندگی در سطح خودشکوفایی عالی هستند؛ اما کلیدی برای دستیابی به این سطح از نیاز وجود دارد که ممکن است به آسانی آشکار نباشد - به معنای واقعی کلمه، وقت گذاشتن است.

صرف زمان برای موفقیت

اگر تا به حال این احساس آزاردهنده را داشته& اید که از تمام پتانسیل خود استفاده نمی& کنید، کشش خودشکوفایی را احساس کرده& اید. برای اکثر مردم، این همان جایی است که در شکوفایی متوقف می& شود. از این گذشته، همه ما در بهانه& تراشی بسیار خوب هستیم که چرا چیزی که آرزوی انجام آن را داریم غیرعملی یا غیرممکن است. مطمئناً، از نظر تئوری خوب به نظر می& رسد، اما چه کسی وقت دارد؟

اگر به آن فکر کنید، اگر یک چیز وجود دارد که به نظر می& رسد افراد بسیار موفق دارند، زمان و وقت زیاد است. ممکن است زمانی این را پرسیده باشید: "چگونه این همه کار را انجام می& دهند؟" به نظر می& رسد که افراد موفق توانایی غیرطبیعی برای انجام کارهای بیشتر از افراد معمولی دارند.

ممکن است وسوسه شوید که فکر کنید این به دلیل اخلاق کاری سخت& تر است یا به این دلیل که ساعت& ها وقت را صرف می& کنند؛ و در حالی که این می& تواند برای تعداد کمی صادق باشد، واقعیت این است که اکثر افراد موفق ارزش زمان را درک می& کنند و با واگذاری وظایفی که زمان را می& کشد، آنرا خلق می& کنند.

آیا صرفه& جویی در زمان اتلاف پول است؟

وقتی بزرگ می& شدم، همیشه افراد ثروتمندی را تحسین می& کردم که می& توانستند خدمتکاران و پیشخدمت& هایی را استخدام کنند تا کارهای خانه& شان را برایشان انجام دهند.

پدر بی& پول من فکر می& کرد که استخدام افرادی که می& توانند کاری را که شما خودتان می& توانید انجام دهید، در بهترین حالت هدر دادن پول است. در بدترین حالت، او فکر می& کرد که این کار عملی زشت برای به رخ کشیدن ثروت به دیگران است.

از طرف دیگر، پدر پولدار من هیچ مشکلی نداشت که افرادی را استخدام کند تا به او در انجام کارهای کوچک کمک کنند. پدر پولدار همیشه گفت: "مهم& ترین دارایی شما زمان است." تفاوت بین یک فرد فقیر و یک فرد ثروتمند این است که آنها چگونه از زمان خود استفاده می& کنند و برای رسیدن به آن حاضرند چه چیزی بپردازند. به علاوه، او می& دانست که با استخدام افرادی که به او در آشپزی، نظافت و انجام کارهای خانه کمک می& کنند، به آنها کمک می& کند تا خانواده& هایشان را تأمین کنند.

پدر بی& پول من همیشه کارهای پست را خودش انجام می& داد و هرگز تصوری نداشت کسی را استخدام کند تا آنها را برای او انجام دهد. از طرفی او همیشه شاکی بود که هرگز زمان کافی برای انجام تمام کارهایی که می& خواست انجام دهد ندارد. به دلایلی، او هرگز این ارتباط طلایی را نمی& دید.

از سوی دیگر، پدر پولدار من اغلب به مردم پول می& داد تا کارهای وقت& گیر را برای او انجام دهند و به نظر می& رسید زمان نامحدودی برای انجام کارهای بزرگی مانند ساختن کسب و کار و افزایش سرمایه& گذاری& هایش دارد. او می& دانست که وقتش ارزشمند است و سرمایه& گذاری کوچکی روی یک نظافتچی و آشپز خانه به او این فرصت را می& دهد تا کارهای با ارزشی را که فقط خودش می& توانست انجام دهد، با وقتش انجام دهد.

البته این اصلی است که هر کارآفرین موفق بر اساس آن عمل می& کند: کارمندانی را برای انجام کارهای تخصصی استخدام کنید تا صاحب کسب و کار بتواند زمان خود را بر ایجاد و رشد کسب و کار متمرکز کند. بسیاری از افراد ثروتمند، ثروتمند هستند زیرا این مفهوم را درک می& کنند و آن را هم در تجارت و هم در زندگی به کار می& برند.

چگونه کارآفرینان و کارمندان زمان را متفاوت می& بینند!

یکی از تفاوت& های اساسی بین یک کارمند و یک کارآفرین این است که کارمند زمان می& فروشد در حالی که کارآفرین ارزش می& فروشد. به همین دلیل، کارمند همیشه در دنیای کمبود زندگی می& کند. از سوی دیگر، کارآفرین در دنیای فراوانی زندگی می& کند.

ما به عنوان انسان فقط زمان و انرژی زیادی داریم. از آنجایی که یک کارمند زمان می& فروشد، یعنی برای ساعاتی که برای کار صرف می& کند، چک حقوق دریافت می& کند، تنها به اندازه زمان و انرژی در روز می& تواند کار کند. بالاخره باید بخورند و بخوابند. اگر آنها فرد متعادلی هستند، باید وقت خود را با خانواده و دوستان بگذرانند و شاید یک یا دو سرگرمی را دنبال کنند. با این حال، حتی اگر کاری جز کار انجام نمی& دهند، باز هم می& توانند ارزش ۲۴ ساعته را در هر روز تولید کنند.

کارآفرینان ارزش می& فروشند؛ بنابراین، آنها می& توانند از زمان و انرژی فراتر روند. آنها به جای اینکه زمان خود را بفروشند، آن را در ساختن سیستم& هایی سرمایه& گذاری می& کنند که بدون هیچ تلاشی از طرف کارآفرین، کار کرده و ارزش ایجاد می& کنند.

بنابراین، برای مثال، یک کارمند می& تواند یک همبرگر عالی درست کند، اما یک کارآفرین سیستمی می& سازد که میلیون& ها همبرگر عالی می& سازد. این مدل کسب و کار اساسی مک& دونالد است. یا به عنوان مثالی دیگر، یک توسعه& دهنده وب کد ایجاد می& کند، اما کارآفرین کسب& وکاری را ایجاد می& کند که محصولات را از طریق آن وب& سایت 24/7 به فروش می& رساند. توسعه& دهنده وب تمام انرژی خود را در یک روز 8 یا 10 ساعته به کار می& برد. صاحب کسب و کار انرژی هزاران مصرف& کننده را همیشه به سایت خود هدایت می& کند. این بسیار قدرتمندتر است و ثروت واقعی چگونه ساخته می& شود.

این موضع به یک حقیقت اساسی اشاره می& کند: کارمندان و کارآفرینان طرز فکر متفاوتی دارند که نحوه نگرش آنها به جهان را شکل می& دهد؛ و این طرز فکرها وقتی صحبت از تعامل با دنیا به میان می& آید، همه چیز را شکل می& دهند، از نحوه تعامل آنها با فرزندانشان گرفته تا نحوه تصمیم& گیری آنها برای خرید.

برگرفته شده از کتاب« به بالا نگاه کن!» نوشته کیم و رابرت کیوساکی-انتشارات طاهریان

برای تهیه این کتاب به سایت انتشارات طاهریان مراجعه فرمایید.